"The Blue Danube Makeover"

BEZETTING / ORKESTSTEMMEN

• Piccolo, Fluit 1-2, Hobo 1-2, Fagot 1-2, Eb Klarinet, Bb Klarinet 1-2-3, Basklarinet;
• Altsaxofoon 1-2, Tenorsaxofoon 1-2, Baritonsaxofoon;
• Hoorn in F 1-2-3-4, Trompet 1-2-3-4 (1 en 2 dubbelen op Flugelhorn), Trombone 1-2-3-4, Bariton 1-2, Tuba;
• Jazz Gitaar, Keyboard, Contrabas (Akoestische Bas) of Basgitaar, Drums;
• Pauken, Slagwerk (2 spelers: grote trom, bar chimes, congas, cowbell, guiro, tamboerijn, tam-tam, temple block, triangel, zweep), Mallets (glockenspiel, vibrafoon, xylofoon).

BESCHRIJVING EN TIPS VOOR DE UITVOERING

Er is natuurlijk helemaal niets mis met het origineel van de Schöne blaue Donau; toch was het tijd voor een grondige makeover voor harmonieorkest. Dit arrangement is geschreven in opdracht van het Dutch Symphonic Wind Orchestra (dirigent: Ruud Welle) voor hun 2006 zomertournee in Frankrijk met als thema: Oostenrijk. Het stuk bestaat uit vier delen: het originele begin, een wals, een cha-cha en een up-tempo swing.

In de inleiding refereren hoorns en fagotten subtiel aan het hoofdthema (zie vanaf m. 2). Let op de pianissimo klarinetten, die om een zorgvuldige orkestbalans vragen. Na een levendige overgang (m. 23 [A]) presenteert het tweede deel de wereldberoemde melodie als een jazz waltz voor gestopt koper en saxofoons (zie vanaf m. 46 [B]). Twee andere originele thema's klinken als klassieke Weense wals; voor klarinetten in [C] (m. 78) en voor unisono koper en saxofoons in [D] (m. 94), maar dan wel met een opgepoetste harmonisatie. Het walsgedeelte bevat een uitgeschreven solo voor unisono fluit, cup mute trompet en jazzgitaar (zie vanaf m. 113). De walsthema's keren terug; het eerste met meer dissonante akkkoorden (hobo's in [F] (m. 145), het tweede zal vele dansers doen struikelen met zijn afwisseling van maten in 3/4 en 2/4 (klarinetten en koper in [G], m. 161).

Deel drie, de cha-cha, voert het hoofdthema eerst in het lage koper (hoorns en baritons, zie vanaf m. 182) met bitonale opvulfrases door gestopt koper en houtblazers. De diatonisch parallelle tertsakkoorden of met een tritonus-grondtoon relatie roepen een André Popp sfeertje op. Unisono klarinetten herhalen de melodie in het bovenoktaaf (m. 190 [I]) met cup mute koperaccenten. Dan volgen laag koper en hout in [J] (m. 198) met een quasi-orgelpunt zetting en parallelle kwartenakkoorden in [K] (m. 206).

Vanuit [L] komen we bij de modulerende overgang [M] (m. 222), die wederom gebaseerd is op motieven uit het origineel. Na een schijnbare stilstand op een C7-alt akkoord lanceren de drums het afsluitende up-tempo swing deel (vanaf m. 264). Twee vamp frases ([N] m. 231 en [O] m. 247) kunnen optioneel herhaald worden en hebben een gelaagde, opbouwende structuur boven een unisono saxofoon lead; ze zijn daarmee ideaal voor het doen van aan- of afkondigingen door een spreker. Het stuk besluit met een all-out slotclimax, met veel diatonische loopjes in houtblazers en saxofoons, en een schril, laatste statement van het Blauwe Donau motief.

Bij deze mijn oprechte excuses voor alle puristen en liefhebbers van Strauss en de Weense wals. Misschien ontstaat er bij deze of gene wat irritatie of teleurstelling, maar ik kan u verzekeren: het was 'dikke pret' om deze eigentijdse bewerking te maken!

• Home |
• Top of Page